قصيده ي انتفاضه

افسوس  هست    ماتم   نان        ترس    جان هنوز
خوف    از    فريب   و    توطئه ي    اين   و     آن  هنوز
افساد   مي کنند       ستم گستران                غرب
بيداد      مي کنند              فرومايگان             هنوز
مي خواستيم     تا   که     نباشد       دريغ   هست
از      ديو    يادبود      و    ز   شيطان      نشان  هنوز
با        فتنه هاي       دائم      شيطان اکبر      است
نسل    بشر   به   زحمت    و    آتش به جان   هنوز
در       ادّعاي      نظم       نوينش         يکي      نگر
محکم     اساس     جهل   کهن    در    جهان  هنوز
آوخ     که    از     تهاجم    فرهنگي اش    به     دهر
دودي   رود   به     ديده ي       هر      دودمان   هنوز
از    آتشي   که     داده       حوالت       به       باختر
يک     واحه    شعله زار      بود        خاوران     هنوز
آهسته     بگذريد       که        صياد         جورکوش
دارد       هزار     تير       جفا       در     کمان    هنوز
ياران        کاروان       و       شريکان        دزد       را
از    جان    و   دل    دهند       برات     ضمان  هنوز
بر   عرش    مي رود     همه روز    و   شب از جفا
دود       فغان       و         نائره ي      الامان     هنوز
بنگر    يکي       شقاوت     صهيون      ديو   خوي
بيداد       مي کند       به        فلسطينيان    هنوز
بيت المقد س  است      همان  قبله ي نخست
در      انحصار      قوم         جهود     جبان     هنوز
جلاد      ديو سار        به         امر           خدايگان
بيرون    ز     کام    مي کشد     آنجا    زبان هنوز
بنگر    يکي   به     سينه ي   سينا  که لاله اش
با     ياد      هر     شهيد   بود    خونچکان   هنوز
وز          دود     آه         امت      آزاده ي    نبي
زنگار      بسته         آينه ي        آسمان    هنوز
افّ لک   اي      عنود      عرب زاد     دين به  مزد
کاين     قوم    را   نبهره   تويي    پاسبان هنوز
ابليس     را     هر   آينه    دستي    در  آستين
استاده       برده وار     بر     آن   آستان    هنوز
آب     عرب    ببردي      و     خاکش      بباختي
مهري    فحول     طايفه      را   بر  دهان  هنوز
چندين    هزار       قاتل        سوداگر       شرف
از    هر    قبيله اي    و   ز    هر   خاندان  هنوز
انديشه مي کنندو سپس شيشه  مي کنند
خون    هزار   کودک   و   پير     و    جوان هنوز
سيلاب  اشک    مي رود  از چشم  مرد و زن
ديو    ستم  نشسته   به   تخت   روان  هنوز
از    مغز    استخوان    يتيمان       در   به   در
در    غلغل    است    ديگ  ز دد  بدتران هنوز
بس   جوجگان   که   خفته  به نازند  واي ما
آتش     زبانه   مي کشد   از    آشيان  هنوز
پر    بسته اند    مرغ   شباهنگ  را   و  کبک
سر   زير    برف    برده  و  دل در گمان   هنوز
با   وعده  تا به  کي  دل  خود سبزمي کنيد
جاري  است خون  سرخ کران  تا کران هنوز
گيرم  سلاح   گرم   نباشد   به  قلوه  سنگ
تا    فتح   قدس  رزم  دمان مي توان   هنوز
هر چند  کاين   سران   به  پايان رسيده کار
سر خورده اند و   بي هنر   و   ناتوان   هنوز
آماده ي       نبرد        جوانان              امتتند
با    غاصبان   سنگدل   از  هر   مکان  هنوز
از   جان   خود   دريغ   ندارند    و  مي دهند
در      راه     اعتلاي    بهين     آرمان    هنوز
ايران  در   اين  مسير جلودار   لشکر است
با      رهنمود     رهبري       کاردان      هنوز
زان پير   آن  مراد مهين    آن  درست   عزم
دارد   به    گوش    زمزمه ي   جاودان  هنوز
از    کربلا    به     قدس   گشاييد   راه   فتح
کاينجاست   در    قلمرو    بي  باوران هنوز
تا   در    حريم    مسجد الاقصي   برد   نماز
ره    روز   و  شام   مي سپرد  کاروان هنوز
بر  سرنوشت     قوم   عرب     بي  تفاوتند
حکام        لامروت        نامهربان          هنوز
با    انتفاضه   قهر  و  به  صهيون  در آشتي
زود   است   زود  خاتمه ي   داستان  هنوز
گرگ    حريص  مي درد  آن  برّگان ونيست
سگ   را    توان   رزم   به  امر  شبان هنوز
هشدار کانتقام  بزرگي  است  پيش  روي
در غيبت  است  مهدي صاحب زمان هنوز
اسلام   را   نکاسته  خوش رقصي   جهول
آن حشمت  وجلالت و آن قدر و شان هنوز
فرصت حرام گشت و شکايت همان که بود
دفتر  تمام  گشت   و  حکايت  همان  هنوز
بي ارزشست منطق گوياي «خوش عمل»
تا هست چشم بسته  و گوش گران هنوز.