گل کردم .....

(یک نیمایی نوستالژیک یادگار دهه ی 60 است؛آن هنگام که پس از ماهها اقامت در کلان شهر تهران به موطن مألوف و محبوب خود کاشان بازگشته بودم....یادش به خیر باد.)____________________در گذر از رنجدر گذر از دودخسته ز تهران دراندشت غم اندودشهر خودم راکوچه به کوچهرفتم و دیدممدرسه ها ، مسجد و بازارخانه ی «سردار»کودکی ام راآینه ای گمشده در کوچه ی خاکییافته بودم*جمعه صباحیدامن صحرارفتم و رفتمتا ده ییلاقی اینک شده مخروبنی اثر از چشمه نه از باغنی خبر از مردم محبوبباد تو گوییزمزمه ای داشت به گوشمشکوه نه در زمزمه پنهانباد نه آن باد صمیمیتا که مگر در گذرش چهره نپوشماز غم و اندوهیاد گذشتهقطره ی اشکی شدم از چشم چکی,آينه,گمشده ...ادامه مطلب